Rubriek Bits
Auteur: Koen Vervloesem
In klaslokalen worden steeds vaker laptops ingezet, maar scholen blokkeren uiteraard grote afleidingen, zoals social media en chatprogramma’s. Heel veel scholen gebruiken Google Docs om klassikaal aan oefeningen te werken. En dus hebben inventieve scholieren allang iets gevonden op het verbod om te chatten. Terwijl de leerkracht vooraan de klas denkt dat de leerlingen druk oefeningen aan het maken zijn, chatten ze via Google Docs met elkaar. Dat kan namelijk via de live-chatfunctie, waarvan veel leerkrachten niet eens weten dat die bestaat. Om een slimmere leerkracht alsnog om de tuin te leiden, kopiëren ze het gedeelde Google-document van de leerkracht en chatten ze met elkaar door commentaar in de kantlijn toe te voegen en op elkaars commentaar te reageren. Op afstand lijkt het alsof de scholieren aantekeningen bij hun schoolwerk aan het maken zijn. En als de leerkracht dichterbij komt, hoeven ze maar op ‘Oplossen’ te klikken bij het bovenste commentaar om de hele discussie te verwijderen.
Mensen hebben in hun hersenen specifieke zones die elk geactiveerd worden om één type voorwerp te herkennen: gezichten, plaatsen, dieren, … Maar niet elk type voorwerp heeft een eigen hersenzone: schoenen of auto’s bijvoorbeeld niet. Nu blijkt dat volwassenen die in hun kindertijd veel Pokémon hebben gespeeld, een zone in hun hersenen hebben die meer op deze tekenfiguurtjes reageert dan op andere afbeeldingen. Voor het onderzoek, dat in Nature Human Behavior gepubliceerd is, rekruteerden wetenschappers 11 volwassenen die ‘ervaren’ Pokémonspelers waren en 11 ‘beginners’. Bij de beginners toonde deze hersenzone geen voorkeur voor de gekleurde wezens.
Link: https://www.nature.com/articles/s41562-019-0594-6
Cheil Worldwide, een dochteronderneming van Samsung, heeft een bloemenvaas op de markt gebracht die je ook naar een beginnend brandje kunt werpen om het vuur te blussen. De vaas is namelijk voorzien van een dubbele wand gevuld met de zuurstofonderdrukker en brandvertrager kaliumcarbonaat, dat bij het breken van de vaas onmiddellijk afkoelt en het vuur dooft. Oorspronkelijk deed de vaas dienst in een marketingcampagne om Koreaanse gezinnen ertoe aan te sporen een brandblusapparaat voor thuis aan te schaffen. Door het grote succes heeft Cheil Worldwide besloten om de vaas gewoon op de markt te brengen. Oh ja, je kunt er uiteraard ook gewoon bloemen in zetten. De vaas heeft een ‘normaal’ binnencompartiment met water. Of je de bloemen mee moet gooien op het vuur, is niet bekend.
Probeer deze shell-opdracht eens uit in je favoriete shell:
(echo red; echo green 1>&2) | echo blue
Wat denk je dat je te zien krijgt? Volgens Marek Gibney is dit stukje code heel indeterministisch. Meestal krijg je blue green te zien, 1% van de tijd green blue en heel soms gewoon blue. De verklaring? Beide kanten van de pipe worden in hun eigen proces uitgevoerd, waardoor green en blue in willekeurige volgorde verschijnen. De opdracht echo negeert de invoer die je via de pipe doorgeeft, maar green wordt wel getoond, omdat het met 1>&2 naar stderr wordt omgeleid. Maar zodra de rechterkant van de pipe eindigt, beëindigt de shell ook de linkerkant. Als dat proces nog niet voltooid is, krijg je dus alleen blue te zien. Overigens lijkt het ook nog van het besturingssysteem af te hangen: op FreeBSD krijg ik consequent green blue te zien…
Link: http://www.gibney.de/the_output_of_linux_pipes_can_be_indeter
Gif-bestanden kun je herkennen aan de tekenreeks GIF87a of GIF89a in het begin, zip-bestanden (en daarop gebaseerde bestanden, zoals jar, odf en ooxml) beginnen altijd met PK, pdf-bestanden met %PDF-, en WAV-bestanden met RIFF, vier bytes en dan WAVE. Heel wat andere bestandsformaten kan je aan zogenoemde magic numbers herkennen: getallen die in hun hexadecimale voorstelling een woord of woordgroep voorstellen, zodat je ze eenvoudig herkent in een hexeditor. Een leuk voorbeeld is CAFEBABE, dat het begin van een Java class-bestand aanduidt. De Wikipedia-pagina over hexspeak heeft nog talloze voorbeelden. Daarin is het duidelijk te zien dat de iOS-ontwikkelaars fan zijn: hun crashrapporten bevatten getallen, zoals 8BADF00D, BAAAAAAD, C00010FF en DEADFA11. Als je dit allemaal probleemloos kunt lezen, dan was je vroeger waarschijnlijk een l33t h4x0r…
Link: https://en.wikipedia.org/wiki/Hexspeak
De broncode van alle text adventure games van Infocom is nu te downloaden van GitHub. Daartussen zitten klassiekers, zoals The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy, Planetfall, Shogun en de Zork-serie. De publicatie gebeurde door Jason Scott van textfiles.com. Activision heeft de rechten op de games en kan in principe dus om een takedown vragen, maar heeft dat verbazend genoeg nog niet gedaan. De code geeft een fascinerende inkijk in de games van Infocom uit de jaren ‘80, geschreven in de Zork Implementation Language (ZIL). Programma’s geschreven in deze, op LISP gebaseerde, taal draaien op de Z-machine, een virtuele machine die Infocom naar verschillende homecomputers heeft geport. En ook nu nog vind je implementaties van de Z-machine, zodat je deze klassiekers meer dan 30 jaar later nog steeds op je computer kunt draaien.
Link: https://github.com/historicalsource
Zwitserse onderzoekers stelden kaas tijdens het rijpen continu bloot aan muziek. Negen Emmental-kazen van 10 kilo werden elk afgezonderd met muziek. De ene kreeg nonstop “We Got it From Here” van hiphopgroep A Tribe Called Quest te horen. Een andere kaas mocht rijpen op “Die Zauberflöte” van Mozart en nog een andere kaas kreeg continu de rockklassieker “Stairway to Heaven” van Led Zeppelin te horen. Weer andere kazen werden blootgesteld aan techno of geluidsgolven op lage, midden en hoge frequenties. Eén kaas mocht in volledige rust rijpen. Het gevolg? De muziek had een duidelijk effect op de smaak, geur en textuur van de kaas. De hiphopkaas had volgens een jury de beste smaak en geur gekregen. Fruitig zelfs. Kopen we binnenkort allemaal een kaas op bestelling die gerijpt is op onze favoriete muziek?
Voor alles bestaat wel een website. Zo ook voor iemand zoals ik, die niet tegen dierenleed kan. Op doesthedogdie.com kan je uitzoeken of er dieren sterven in een film of serie die je wilt zien. Als deze website enkele jaren geleden al bestond, dan was ik nooit aan Game of Thrones en Stranger Things begonnen. De website heeft heel wat andere categorieën van zaken die je liever niet wilt zien, zoals mensen die levend verbrand worden, verminkingen, aanrandingen, zelfmoorden, incest, spinnen, clowns, enzovoort. En er wordt niet alleen voor de dood van honden gewaarschuwd, maar ook voor die van katten en andere dieren, zelfs draken… Deze ‘emotionele spoilers’ kunnen je heel wat leed besparen. En als je een fobie hebt die nog niet op de website staat, kan je ook gewoon zelf een nieuwe categorie aanvragen.
Link: https://www.doesthedogdie.com/
